.png){kind=logo}
Een collega zit tijdens de lunch tegenover mij een omelet weg te werken. Al kauwend zegt hij: 'Oh, heerlijk zo’n eitje en bovendien een stuk goedkoper dan een bal gehakt'.
Foto: Cor Salverius Fotografie
Zijn opmerking is exemplarisch van hoe consumenten momenteel in de wedstrijd zitten. Vlees is een beetje uit de mode aan het raken en eiproducten zijn een veel gekozen vervanger. De consumptie van eieren per hoofd van de bevolking zit al enige jaren in de lift. De Nederlandse consument consumeerde in 2023 gemiddeld zo’n 200 eieren per jaar als tafelei of als in verwerkt producten en naar verwachting groeit dit naar 240 eieren in 2030. Bij grote afnemer Duitsland is eenzelfde beeld te zien. Een stijgend prijspeil heeft geen tot nauwelijks effect op de toenemende vraag, want zoals vroeger al op de middelbare school geleerd, de prijs van eieren is inelastisch.
Aantal legbedrijven daalt
Een lange-termijnprijsvoorspelling is iets waar niemand zijn vingers aan durft te branden. Tegelijkertijd zien we op dit moment hele mooie noteringen, zowel in Nederland met 18 cent voor 62-63 grams als ook in België met 8,46 eurocent. Ter referentie, een prijs die bijna 300% hoger is dan vijf jaar geleden. Terug naar dat niveau zullen we niet snel gaan, want binnen de landsgrenzen van de genoemde naties is er naast een hogere vraag iets structureels aan de hand. In Nederland daalt het aantal legbedrijven door uitkoop en milieuregelgeving en in België daalt de productie door de omschakeling van verrijkte kooi naar scharrel. De zelfvoorzieningsgraad van dat land duikt van 110% naar onder de 100; het moet dus eieren importeren.
Wie nu een eitje wil, moet er eerst één zien te vinden
Op hoge prijsniveaus en prijsverschillen in het verre buitenland treedt doorgaans een waterbedeffect op. Als er iets te verdienen is, komen de eieren van ver. De vraag die op dit moment rijst is echter; waar moeten die eieren vandaan komen dan. Grote producenten, Polen, Frankrijk, Spanje en bijvoorbeeld Oekraïne hebben grote problemen. Buiten Oekraïne is dat probleem vooral vogelgriep. Zo is na een aantal grote ruimingen in Polen een tekort aan eieren ontstaan. De lokale prijzen liggen er nu 60% hoger dan vorig jaar. Frankrijk en Spanje staan - op dit moment nog in mindere mate - voor dezelfde uitdaging. Terwijl aan de ene kant nog bedrijven worden geruimd, zijn aan de andere kant niet voldoende opfokhennen beschikbaar voor de bedrijven die weer kunnen opstarten. Wie nu een eitje wil, moet er eerst één zien te vinden en daar vervolgens diep voor in de buidel tasten.
